short Fic : วอน+มิน [...จูบ...]

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคเรื่องแรก...ฝากด้วยน้า...

อาจมีผิดพลาดต้องขออภัย

เนื้อเรื่องมีอยู่ว่า

ชเว ชีวอน...ตกหลุมรักซองมินอย่างจัง...

แต่ลี ซองมิน กับ กลัวที่จะรักกับชีวอน

เนื่องจาก ชีวอน เป็นแฟนของ ฮีชอล...

.
.
.
 

-------------------------------------------------------------------------------------------


ณ จุดนี้

ขอบคุณผู้ที่เข้ามาอ่านอย่างสุดซึ้ง
T^T

อืม...นี่เป็นเรื่องแรก(ที่เอาลง dek-d)

ปกติจะแต่งแค่ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ

ในโรงเรียนอ่าน

แต่ถูกรบเร้ามากให้เอามาลง

และกำลังหนักใจที่ถูกเรียกร้องให้แต่ง (NC)

กำลังแต่งอยู่เลย...ไม่แน่ใจว่าจะออกมาดี - -*

เพราะจะแต่งให้จบก่อนแล้วค่อยลงอ่ะ...

.
.
.

สอบๆๆๆๆ....

ชั้นไม่ได้เข้ามาอัฟ ฟิคเลย  

T^T

คอยดูเถอะ
สอบเสร็จเมื่อไหร่จะ
เอาฟิคลง
อีก 2 เรื่องเลย

โอ๊ย!!!

เมื่อไรจะเอาลงหมดล่ะเนี่ย - -

(ขี้เกียจจัด)




อ่านแล้วไม่เม้นทำคนแต่งไม่มีกำลังใจนะคร้าบบบ!!

เนื้อเรื่อง

'ชีวอน!!! เมื่อไหร่นายจะเลิกจูบชั้นซะที' นี่เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของร่างบางนามว่า ลี ซองมิน เพื่อยับยั้งการกระทำอันอุกอาดของร่างสูงนามว่า ชเว ชีวอน ที่ชอบลุกล้ำร่างกายของเค้า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และคำตอบที่มาจากร่างสูงก็มักจะเป็นคำๆนี้ 'เมื่อนายเลิกกับคยู^^...' เสมอ...

"ชเว ชีวอน!! ถ้านายคิดว่าสิ่งที่นายทำเป็นเรื่องดีน่ะนะ นายก็ทำต่อไปเถอะ!!!"เสียงแหลมเล็กของคนสวยอันดับ 1 อย่าง คิม ฮีชอล ดังขึ้นในช่วงสายของวัน

"พี่โกรธอะไรผม..."ชีวอนถามอย่างไม่เข้าใจ

"ที่นายเห็นชั้นนิ่งไม่พูดอะไร มันไม่ได้แปลว่าชั้นไม่สน  ขีดจำกัดของชั้นก็มีเหมือนกัน!!!"ฮีชอลไม่สนใจยังคงตะโกนต่อไป

"ใจเย็นคับพี่..."คยูรีบเดินมาห้ามทัพเมื่อเห็นว่าการทะเลอะกันครั้งนี้ของเจ้าชายและเจ้าหญิงของวงร้ายและรุนแรงมาก

"นายก็เหมือนกัน โจ คยูฮยอน!!!  นายไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง!! ปล่อยให้แฟนตัวเองมาจูบกับคนอื่นน่ะ!!!"เมื่อได้ยินเช่นนั้น คยูก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ฮ่าๆ...ไม่ใช่หรอกคับ ผมกับพี่ซองมินไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย"คำพูดของคยูทำเอาเหล่าสมาชิก(ร่วมวง)พากันตกใจเป็นไก่ตาแตก [เกี่ยวไรกะเค้าอ่ะ T^T : อึนฮยอก]

"แต่ถ้าให้ผมรู้สึกกับพี่น่ะ...ผมรู้สึกมาตลอด...ผมรักพี่นะ"คยูพูดพลางจับมือฮีชอลมาแนบแก้มของตัวเอง

"อ่า~ นายทำอะไรเนี่ย..."ฮีชอลชักมือกลับอย่างเขิลๆใบหน้าสวยแดงก่ำ

ชีวอนที่มองอยู่รู้ดีว่าฮีชอลเองก็แอบปลื้มคยูอยู่บ้างก็อมยิ้มอย่างเป็นสุข ในที่สุดเค้าก็จะได้รักซองมินอย่างสุดหัวใจซักที เค้าจึงตัดสินใจพูดกับฮีชอล

"พี่ผมว่าเรา...เลิกกันเถอะ"ชีวอนพูดนิ่งๆ

"เพราะอะไรชัวอน..."

"ผมรัก...พี่ซองมิน"คำพูดของชีวอนที่พูดออกมาเล่นเอาคนที่ได้ฟังอย่างฮีชอลน้ำตาคลอ...เค้าไม่ได้เสียใจมากมายที่ถูกบอกเลิก เพียงแต่ว่า รู้สึกใจหาย 

"แต่ผมรักพี่...มาสัญญาว่าถ้าคบกับผม ผมจะไม่เป็นฝ่ายบอกเลิกพี่ก่อนเด็ดขาด"คยูโผเข้ากอดฮีชอลทันทีแล้วกอดร่างบอบบางอย่างโหยหา...

"นี่!!!  คัยเค้าบอกนายว่าชั้นชอบนาย"ฮีชอลเชิดหน้าหลบสายตาคยู

"นี่บอกผมทางสายตาของพี่ไง^^"คยูหอมแก้มขาวใสอย่างห้ามไม่ได้

"ชั้นไม่ได้บอกว่าชอบนาย!!"

"มาเถอะเดี๋ยวผมจะทำให้พี่รักผมเลยล่ะไม่ต้องห่วง^^"คยูยิ้มหน้าทะเล้นก่อนจะลากฮีชอลออกจากบ้านไป

"คยูนายอยู่ไหนน่ะ!!!"เสียงใสๆของซองมินดังมากระทบโสทประสาทของชีวอนเป็นเหมือนมนต์สะกดให้ร่างสูงต้องเดินตามเสียงนั้นไป

"ฮยอกนายเลิกทำเหงือกบานซักทีเถอะ! บอกมาคยูอยู่ไหน"ซองมินเขย่าร่างของเพื่อนซี้อย่าง อึนฮยอกอย่างคาดคลั้นเอาคำตอบ ทำให้ชีวอนที่มองอยู่อดขำไม่ได้

"นายจะตามหาคยูทำไม?"อึนฮยอกย้อยหลังจากที่วองมินหยุดเขย่า

"เอ่อ...ก็คยูเป็นแฟนชั้นไง"ซองมินทำเสียงสูง

"จิงหรอ...เมื่อกี้คยูพึ่งจะปฎิเสธเรื่องความสัมพันธ์กับนายแถมยังบอกรักพี่ฮีชอลต่อหน้าเจ้าชีวอนอีกต่างหาก"

"ง่า~เจ้าบ้านั้น"ซองมินทำหน้าแบบกลัวๆ

"กลัวอะไรหรอคับพี่.."ในที่สุดชีวอนก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกริ่ม

"ซองมินชั้นต้องไปจัดรายการ Kiss The Radio แล้วล่ะเดี๋ยวพี่ลีทึกด่าเอา..."อึนฮยอกทำท่าจะลุกไปแต่ก็ถูกมือของซองมินคว้าเอาไว้

"นายรีบร้อนจังนะฮยอก เห้นพี่อีทึกบอกว่านายไปทำงานสายไม่ใช่หรอนายยังไม่ต้องไปหรอก..."

"พอดีพี่ฮันเป็นแขกรับเชิญ  ชั้นต้องรีบไป"พูดจบอึนฮยอกก็รีบวิ่งออกจากบ้านไป  ซองมินที่อ้าปากจะเรียกแต่ก็ไม่ทันได้แต่ทำปาก พะงาบๆอย่างน่าสงสาร  หันไปก็เจอสายตาเจ้าเล่ห์ของชีวอน  ร่างบางสายเท้าอย่างว่องไวเดินไปรอบๆบ้านหวังจะหาคนช่วย  แต่สุท้ายก็พบเพียงความว่างเปล่าพร้อมกับโน้ดแผ่นเล็กที่ว่าอยู่บนโต๊ะที่เขียนว่า 'ไม่อยู่ไปทำธุระ'

"หายไปไหนกันเนี่ยT^T"ซองมินเบ้ปาก ชีวอนที่เดินตามมาติดๆเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เข้าประชิดตัวซองมินทันที ก่อนจะตรึงร่างของซองมินให้ติดกับผนัง

"อุ๊บส์!"แล้วกดจูบลงบนกลีบปากบางอย่างชำนาญ ภาพแบบนี้เหล่าพี่ๆน้องๆภายในบ้าบก็เห็นกันออกบ่อยที่ร่างสูงอย่างชีวอนมักจะคอยตามตอแยร่างบางอย่างซองมินเพียงเพื่อให้ได้จูบอันแสนหวานจากซองมิน  แต่วันไหนที่ซองมินไม่เล่นด้วย ชีวอนก็จะทำทุกทางเพื่อให้ได้จูบ [เหมือนจะโรคจิตนะ : ไรเตอร์]

"พอแล้วน่าชีวอน ปล่อยชั้นได้แล้ว"ซองมินผลักอกชีวอนเบาๆ
"อืม~อีกนิดไม่ได้หรอ"ชีวอนทำท่าอ้อนเพราะความเสียดาย

"ถ้าพี่ฮีชอลเห็นเข้าจะโกรธเอานะ"ซองมินดุ

"พี่เค้าไม่โกรธหรอก  พี่เค้าคบกับคยูแล้วล่ะ^^"ชีวอนยิ้มหน้าระรื่น

"0*0"ซองมินตาโตอย่างตกใจ

"ทีนี้..ผมขออีกนิดละกัน"พูดจบก็ประกบปากร่างบางอีกครั้ง

"อือ!~...ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!"ร่างบางผลักอกร่างสูงอีกครั้ง

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน  ไมสมควรทำแบบนี้นะ!"ร่างบางดู

"อืม...งั้นเราคบกันมั้ย?"ชีวอนถามด้วยสีหน้าจริงจัง

"ไม่!..อุ๊บส์!"ทันทีที่ซองมินเอ่ยคำปฎิเสธออกมาชีวอนก็กดจูบลงบนกลีบปากบางอย่างแรง เพื่อให้รู้ว่าตนไพอใจกับคำตอบที่ไม่ทันคิดของซองมิน

"นี่ชีวอน!  ไหนนายบอกว่าจะเลิกจูบชั้นถ้าชั้นเลิกกับคยูไง!"ซองมินพูดอย่างไม่พอใจนักทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้ว แต่ใบหน้าหวานกับแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่ได้

"ก็พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้าคยูซักหน่อยจริงมั้ยล่ะคับพี่...ไมใช่สิต้องเรียกว่ากระต่ายน้อยซองมินของผม^^"พูดจบร่างสูงก็รวบร่างบางมากอดแต่ไม่วายขโมยกลิ่นหอมจากพวกแก้มใสมาฟอกใหญ่

"อ๋อย~ ตัวชั้นช้ำไปหมดก้อเพราะนายนี่ล่ะ!"ซองมินโวยเสียงดัง

"ให้ทำคืนจะได้หายกัน"ชีวอนทำแก้มป่องข้างนึงแล้วใช้นิ้วเรียวของตัวเองชี้ เป็นเชิงให้ซองมินหอม

//เพี๊ยะ//ซองมินฟาดฝ่ามือลงบนแก้มป่องๆนั้นอย่างหมั่นไส้

"โอ๊ย!! ทำอะไรคับเนี่ยซองมิน"ชีวอนเอามือกุมแก้มตัวเองแล้วมองอย่างเคืองๆ

"ชั้นเป็นพี่นายนะ!"พูดจบวองมินก้อวิ่งรี่ขึ้นไปบนห้องนอนอย่างรวดเร็วแต่มหรือที่สิงโตหนุ่มอย่างชีวอนจะไม่ตามไปเอาคืน 

กระต่ายน้อยที่ถูกสิงโตหนุ่มไล่รีบร้อนปิดประตูอย่างรนราน

//ปัง//โอ๊ย!!//ทันทีที่ร่างบางปิดประตูเสียงทุ้มต่ำของร่างสุงก้อดงขึ้น

"อะ....ซองมินคับ  เจ็บ...มากๆเลย"ชีวอนก้มลงจับข้อเท้าตัวเองที่โดนซองมินปิดประตูทับอย่างแรง  ใบหน้าหล่อซีดลง 'เจ็บอ่า~ แต่ไม่อยากร้องออกมา...'ชีวอนพูดในใจด้วยความเจ็บ

"อ๊า!!! ชีวอนขอโทดนะ T^T"ร่างบางถลาเข้าประคองร่างสูงแล้วน้ำตาคลอ 'พี่จะร้องทำไม  ผมสิที่ต้องร้อง เจ็บชมัด T^T 'ร่างสูงบ่นอุบในใจ

"ใจคอพี่จะไม่พาผมเข้าไปในห้องเลยหรอ...ผมเจ็บขานดนี้เพราะพี่นะ"ชีวอนเอ่ยพลางทำหน้าน่าสงสารอ้อน

"เอางั้นก้อได้..."ร่างบางตอบอย่างลังเล ก่อนจะพยุงร่างที่สูงใหญ่กว่าตัวเอง(หลายเท่า)เข้ามาภายในห้องนอนสีชมพูอ่อนของตัวเองอย่างทะลักทุเล

"อ๋า~ชีวอนนายตัวหนักชมัด>_<"ซองมินบ่นเมื่อชีวอนทิ้งน้ำหนักลงให้บ่าบางๆของเค้านั้นรับน้ำหนัก  แต่ร่างบางก้อยังคงเดินต่อจนถึงเตียงนอน

"ซองมินทำผมเองนะ...รับผิดชอบแบบนี้ล่ะถูกแล้ว- -"ชีวอนพูดพลางปล่อยน้ำหนักลงบนไหล่บางอย่างเต็มที่ ทำเอาซองมินถึงกับเซ

"เหวอ!O_o/เง้อ!>o<"สองเสียงประสานกันดังลั่น ก่อนที่ร่างทั้งสองจะล้มลงบนเตียงนอนฟูนุ่มอย่างจัง ร่างสูงได้ทีทิ้งตัวลงบนร่างบาง

"อะ...เอ่อ  ชีวอนนายลุกออกไปซะทีสิมันหนักนะ>///<"ซองมินผลักผลักแผ่นอกกว้างเบาๆเพื่อบอกให้คนด้านบนขยับตัวออกไป แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาให้ซะนี่ ก่อนจะก้มลงชิมความหอมหวานจากกลีบปากบางที่น่าหลงไหลนั้นอีกครั้ง

"อื้อ~"ร่างบางเผลอครางในลำคออย่างห้ามไม่ได้

"นะ..นายเลิกจูบชั้นซะที!!"ร่างบางตะดกนเสียงดังทันที แต่ร่างสูงที่จำใจถอนริมฝีปากออกเพราะร่างบางหายใจไม่ออกทำหน้าหงิกอย่างขัดใจ

"ปล่อยแล้วก้อพูดมาก  รู้งี้จูบต่อให้ขาดใจไปเลยก้อดี -3-"ร่างสุงทำหน้าเซงๆเล่นเอาร่างบางอ้าปากพะงาบๆทำท่าจะด่า

"=[]="แล้วชีวอนก้อหันมาพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จิงจังกับซองมิน

"ไม่ให้ผมจูบงั้น...ผมขอทำอย่างอื่นแล้วกัน"พูดจบก้อตะคุบซองมินมากอดแล้วซุกใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองลงกับซอกคอขาวๆของซองมินแล้วงับเบาๆจนซองมินร้องเสียงหลง

"ง่าส์!!ทำอะไรเนี่ย"พูดเสียงสั่น

"ผมรอมานานแล้วนะคับ...ไม่เห้นใจกันบ้างหรอ  ไม่สงสารผมบ้างหรอ??"ชีวอนทำหน้าหน้าสงสารอ้อนวอนสุดๆ  ไอ้หน้าตาแบบนี้ล่ะที่กระต่ายน้อยใจอ่อนไปซะทุกที

แล้วร่างสูงก้อต้องแปลกใจเมื่อ มือเล็กๆของร่างบางโอบรอบท้อยทอยของเค้าแล้วโน้มลงมาเบาๆ  ก่อนจะประทับรอยจูบเบาๆและเร็วๆ แต่แค่นี้ก้อพอให้หัวใจดวงน้อยๆขของร่างสูงพองโตขึ้นมาได้

">3<กะ ก้อได้  ครั้งเดียวพอนะ >////<"ร่างบางพูดอย่างอายๆ  ส่วนร่างสูงน่ะหรอหน้าบานจนคับห้องไปหมดแล้ว  ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนใสไปฟอดใหญ่เป้นการขอบคุณ

"อ๋อย~"ร่างบางร้องน้อยๆ

"คร้าบๆ ครั้งเดียวพอผม(ไม่)สัญญานะ ^^"เมื่อได้รับอนุณาตมีหรือที่สิงห์โตหนุ่มจะรอช้า

สงสัยวันนี้สิงห์โตจะได้กินกระต่ายน้อยซะแล้วสิ     [คึคึ:ไรเตอร์เอง]

:ll:End:ll:


















-------------------------------------------------------------------------------------------


แว๊กกกก!!!!!!


จบแล้วช้านนนนนนนนนนน


ได้เวลาเอาเรื่องใหม่ลงซะที


ฟู่~